nienasycony — nienasyconyceni 1. «nie dający się nasycić, nie mogący się najeść do syta; stale głodny, niesyty» Nienasycony żarłok. Nienasycone żołądki. przen. «chciwy; zachłanny» Nienasycony kolekcjoner. 2. chem. «o związku organicznym: mający atomy węgla… … Słownik języka polskiego
acetylen — m IV, D. u, Ms. acetylennie, blm chem. «związek organiczny, najprostszy węglowodór nienasycony, bezbarwny, w stanie czystym bezwonny, palny gaz, stosowany w spawalnictwie oraz jako surowiec w chemicznym przemyśle organicznym» ‹łac. + gr.› … Słownik języka polskiego
akroleina — ż IV, CMs. akroleinanie, blm chem. «związek organiczny, aldehyd nienasycony, bezbarwna trująca ciecz o przykrym zapachu, stosowana w przemyśle chemicznym i farmaceutycznym» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
allil — m I, D. u, blm chem. «jednowartościowy rodnik nienasycony, wywodzący się z węglowodoru nienasyconego propenu» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
allilowy — przym. od allil ∆ Alkohol allilowy «najprostszy alkohol nienasycony, palna trująca ciecz o zapachu musztardy, używana do produkcji estrów zapachowych m.in. gliceryny» … Słownik języka polskiego
apetyt — m IV, D. u, Ms. apetytycie; lm M. y «chęć do jedzenia, uczucie głodu, także chęć spożycia określonej potrawy; łaknienie» Nienasycony, świetny apetyt. Mieć na coś apetyt. Odzyskać, poczuć, stracić, zaostrzyć apetyt. Jeść bez apetytu, z apetytem.… … Słownik języka polskiego
azulen — m IV, D. u, Ms. azulennie, blm chem. «nienasycony węglowodór dwupierścieniowy, tworzy niebieskie kryształy; jego pochodne występują w olejkach eterycznych» ‹śrdwłc. + gr.› … Słownik języka polskiego
blady — bladzi, bledszy (bladszy) 1. «nie mający rumieńców; mizerny» Śmiertelnie, trupio blady. Blady jak ściana, jak papier, jak płótno. Blady z gniewu, ze złości. ◊ Blady strach padł na kogoś «ktoś się przestraszył» ◊ Blada twarz «w opowiadaniach o… … Słownik języka polskiego
butadien — m IV, D. u, Ms. butadiennie, blm chem. «węglowodór nienasycony, bezbarwny, palny gaz otrzymywany z butylenu, butanu lub acetylenu, używany jako surowiec w produkcji syntetycznego kauczuku» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
buten — m IV, D. u, Ms. butennie; lm M. y chem. «związek organiczny, węglowodór nienasycony z grupy alkenów, gaz palny otrzymywany z butanu, występujący w trzech odmianach, z których jedna używana jest do produkcji kauczuku syntetycznego; butylen» … Słownik języka polskiego
